مقطع دکتری دانشگاه ادیان و مذاهب (گرابش مذاهب اسلامی).
چکیده
قرآن کریم در نگاه امام خمینی، دارای جایگاه والا بوده و از ویژگیهای مهمی برخوردار است. این جستار به شیوه توصیفی و تحلیلی و با استفاده از آثار تفسیری امام خمینی، جایگاه قرآن و ویژگیهای آن را، مورد بررسی قرار داده است. وی هرچند روش رایج میان مفسران را در تفسیر قرآن اختیار نکرده است ولیکن در تبیین معارف اخلاقی و توحیدی، دارای تبحر بوده و آشنا با رموز و اسرار قرآن است. امام، با نفی رویکرد جامعیت فراگیر قرآن این کتاب آسمانیرا به ویژگیهایی چون جامعیت اعتدالی، جاودانگی و جهانی بودن تعالیم آن توصیف نموده و معتقد است که قرآن از مراتب معنایی فرامتنی برخوردار است و معارف انسانساز آن در بطون آیات وحی چیدمان گردیده است که حتی بزرگ مفسران بارک بین قرآن از نیل به حقایق آن ناتوان بوده و از مقامات غیبی آن جز وجود اقدس جامع «من خوطب به» کسی دیگر آگاهی ندارد. ایشان، قرآن را، صورت اسم اعظم و همتای انسان کامل دانسته که در کسوت عبارات ظهور نموده است تا انسان را از جهان ماده رهانیده و به ملکوت برساند. از نظر امام، همهی آیات قرآن از مراتب معنایی برخوردار است؛ اما برخی از آیات آن، دارای سطوح معنایی بیشتربوده و راه یابی به بطون آن اختصاص به افراد ژرف اندیش دارد.