بررسی و نقد اتهام کفر ابوطالب براساس شأن نزول آیات 26 انعام و113 توبه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دکترای مذاهب فقهی و استاد دانشگاه ادیان و مذاهب
چکیده
حمایت های همه جانبه ابوطالب(ع) از پیامبرخدا(ص)، از کودکی تا پیامبری، بر هیچ آزاد اندیشی، پوشیده نیست. حمایت ها، و ایثارگری های ابوطالب، در سخت ترین شرایط اجتماعی و اقتصادی، آیین اسلام و تازه مسلمانان را نجات داد و دین الهی را ماندگار ساخت. با این وجود، نه تنها فداکاری های بی دریغ او، نادیده انگاشته شده که او، به شرک و بی ایمانی، متهم گردیده است!. گروهی از مورّخان و مفسّران، با استناد به روایات شأن نزول برخی آیات قرآن، مدعی شده اند که ابوطالب، هنگام مرگ، شهادتَین را بر زبان جاری نکرد و مشرک از دنیا رفت. یافته های تحقیق نشان داد که آیات شریفه مورد نظر، هیچ ارتباطی به ابوطالب ندارد بلکه گزارش های شأن نزول آیات، گذشته از اینکه گفته های ناقلان است(نه فرمایش پیامبر)، و به هدف تخریب شخصیت جاوادنی فرزند او، صورت گرفته، اوّلا، اسناد روایات، قابل قبول نیست و بیشتر راویان، ناصبی و بغض با علی و اهل-بیت(ع) داشته اند. ثانیا، محتوای روایات، با سیاق آیات و واقعیت های تاریخی نزول آیات، سازگاری ندارد. و حتی با فرض صحت روایات شأن نزول، گفته ابوطالب که: «بردین عبدالمطّلب است»، دلیل بر موحِّد بودن اوست.
کلیدواژه‌ها
)