آثار حسن ظن و سوء ظن و پیامدهای آن در زندگی فردی و اجتماعی(با نگاهی به آیات و روایات)
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانش آموخته سطح چهارحوزه علمیه. نویسنده و پژوهشگر
چکیده
هر نظام اخلاقى مبتنى بر نوعى انسانشناسى است؛ زیرا که موضوع اخلاق، شناخت و تبیین فضائل و رذایل در رفتارانسانها است. یکی از صفات و ملکات که در ذات انسان نهفته است «حسن ظن» و«سوءظن»است این صفات گاهی متصف به خوش گمانی، خوش بینی وگاهی متصف به بدگمانی می شود. آنچه که این صفات نفسانی را تعدیل می کند و انسان را از وسوسه های بدگمانی حفظ می کند، خود سازی و تهذیب نفس است. لذا جامعه ایمانی و جامعه ای که به ارزش های اخلاقی پایبندند، حُسن ظن و خوش بینی به عنوان اصل اولی در ارتباط با هم نوعان مورد توجّه قرار گیرد اما پایبندی به این اصل، به معنای احتمال خلاف ندادن نیست؛ یعنی خوش گمانی نباید به یقین و نهایت اطمینان تبدیل شود و احتیاط خردمندانه در تعامل و ارتباط صورت نگیرد. در این نوشتار ضمن بررسی مفاهیم «ظن» اقسام و مراتب و ابعاد آن تبین، گردیده و آثارحسن ظن در تعاملات زندگی اجتماعی نیز مورد تحلیل قرار گرفته است.
کلیدواژه‌ها
)