در وجودانسان استعداد های متضاد ومختلفی به طوربالقوه وجود دارد، برای اینکه این استعدادها ،همسان ومتعادل به فعلیّت برسند نیازمند به مربّی ومعلّم عالم است. اگرانسان از هدایت الهی محروم گردید درگمراهی اشکار می ماند: شرط رشد وبه فعلیت رسیدن استعدادهای بشر ،هدایت وبه کمال رسیدن انسان متابعت وعدم متابعت وهمراهی با نبی ولی وهادیی الهیاست. سقوط وانحطاط وبد عاقبتی او تکذیب وانکار آیات خداوند است. هدایت انسان به روشهای مختلف صورت می پذیرد. یکی از روشهایی که قران کریم در آیات متعدد بر آن تکیه کرده است، شیوه ی انذار وترساندن انسان از عواقب سوء اعمال است که درآینده دامنگیرآنان میشود. انذار وتبشیر یکی ازاهداف بزرگ انبیاء عظام به شمارمیرود؛ که بشر را از شرک وبت پرستی، پیروی هوای نفس وسوسهی شیطان، اختلافات وجنگهای خانمان سوز نجات داده وآنها را به توحید، قسط وعدالت و... هدایت می نمایند. تخویف وتحذر با ذکر احوال سخت قیامت، سکرات موت، روزحشر وعذاب ها ی جهنم و...، ازعوامل مهمی است که نقش ارزنده ی در تربیّت و بیداری انسان ازغفلت وتحیر وگمراهی وهدایت او دارد. و این گونه آن را قرآنى عربى نازل کردیم و انواع وعیدها (وانذارها) را در آن بازگو نمودیم، شاید تقوا پیشه کنند یا براى آنان تذکّرى پدید آورد.