نوشته پیش رو به بهانه این قاعده قرآنی:«قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلى شاکِلَتِهِ فَرَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدى سَبیلاً». (اسراء/84). هرکس طبق روش (و خلق و خوى) خود عمل مىکند و پروردگارتان کسانى را که راهشان نیکوتر است، بهتر مىشناسد. مطرح شده است ابتدا به تعریف شاکله و شخصیت انسان که تعابیر مختلفی ازآن درکتب لغوی وتفسیر ارائه شده است، می پردازد. شاکله یاهمان شخصیت درونی وساختار و نیت باطنی که اعمال ظاهری انسان برآن شکل می گیرد. برمبنای این قانون که؛ هرکس برطبق شاکله، ساختار شخصیتی وسرشت باطنی خودعمل میکند. شکی نیست هرشاکله وباطن متفاوت، وطبق قاعده تناسب ظاهر وباطن، رفتار واعمال متناسبی باآن را می طلبد. با توجّه به این حقیقت شاکله ایجاب می کند؛ هرکس به مقتضای توانایی جسمی، روحی وعلمی خود تکلیف داده شود وتقسیم کارصورت بگیرد وبه میزان توان وقدرت فکری وروحی وخلقت او، کاری را ازآن توقع داشت. دریافت های روحی ومعنوی و قابلیت های متفاوت و مطالب مربوط دیگر را نیز می شود ازنگاه این قاعده بررسی کرد.