صوم مسافر، یکی از مسائل مورد ابتلا و در عین حال میان اهلسنّت و امامیه، از یکسو، و میان مذاهب چهارگاه اهلسنت، از سوی دیگر، مورد اختلاف نظر است؛ امامیه، صوم مسافر را جایز نمیدانند و معتقد اند، در صورت که روزه دار مسافرت اختیار کند و سفرش معصیت نباشد و دائم السفر، اطلاق نشود، جایز نیست روزه بگیرد، اما اهلسنّت صرف مسافرت را موجب افطار صوم نمیدانند بلکه قائل اند، روزه دار، با شرایط خاص، میتواند افطار کند؛ در سفرهای طاعت، مانند حج، جهاد، صله رحم، افطار صوم جایز(نه واجب) است. در سفرهای مباح، چون تجارت، هر چند که اختلافی است ولی ترجیح به جواز است. اما در سفرهای معصیت، منع افطار، ترجیح دار. قرطبی تقریبا آیات سهگانه صوم را مطابق، دیدگاه جمهور اهلسنت تفسیر و تحلیل میکند گرچه وی سعی می کند با توجه به روایات، صوم مسافر را تجویز کند ولی نمیتواند دیدگاه وجوب افطار را به صراحت تأیید.